18 Haziran 2008

karıştırdım her şeyi...


çocuk olmak.ne kadar kolaymış,o zamanlar bize dediklerinde ne çok kızardık dimi?"çocuksunuz hiçbir derdiniz yok" kızardık ve karşı çıkardık, o küçücük yüreğimizde bizim de sorunlarımız vardı elbet ve önemsenmemek hiç mi hiç hoşumuza gitmezdi.masumduk.sonra yavaş yavaş zaman geçti.büyüdük.büyüdükçe küçüldü gerçekten elbiseler ve değişti dertler.biraz da büyüdü galiba.biz de değiştik tabi.zaman geçerken,kırılırken bir tarafı kalbimizin biz de değiştik elbet.eski masumluğumuz gitti.o küçücük yüreğimize yeni duygular koyduk.kötü duygular hem de.artık hayata ve insanlara karşı daha bir temkinli olduk.biz eskiden masumduk bizi hayat böyle yaptı.kötü şeyleri aklımıza getirmeye hayat zorladı bizi.biz masumduk bütün suç hayatta! o zor geçen dakikalarda öğrendik güçlü olmayı.okuduğum bir meali hiç aklımdan çıkarmıyorum böyle zamanlarda:"Allah kimseye taşıyamayacağından fazla yük vermez!"o yüzden böyle açıklıyorum kendime."bu benim taşıyabileceğim bir yük demek ki" böyle diyorum ve kurtuluyorum o dakika.inanmalı insan.bir şeylere inanmalı mutlaka.Allaha,tanrıya,taşa,ineğe,..herkesin kendi seçimi neye inanacağı ama inanmalı insan bir şeylere dayanmalı..böyle düşünüyorum ve en çok inançsız insanlara üzülüyorum...

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Canım ne güzel yazmışsın içim rahatlıyor senin sözlerini duydukça. Dediklerinin tümüne katılıyorum. İyi ki yazıyorsun ve düşüncelerimizi paylaşıyoruz.

Sen çok güçlüsün unutma!

Seni çok seviyorum canım tarçınım