30 Eylül 2010

azcık doğurdum da geldim..

ve işte karşınızdayım.aslında daha önce yazabilirdim ama bir türlü fırsat olmadı.en son posttan da anlaşıldığı gibi korku,heyecan dolu bir bekleyiş içindeydim.bir gece önce malumunuz bir türlü uyuyamadım.eşim,görümcem,iki annem,iki babamla birlikte saat 8 de hastanedeydik.bir süre sonra beni ameliyata hazırlamak için görevli hemşire geldi.ameliyat öncesi bir sürü sorular sordu.sonra ameliyatta giyilmek üzere elbisemi verdi ve gerekli bir takım sıkıcı! işlemlerden sonra işte gitmek zamanıydı.ailecek hastane koridorlarında fotoğraflar çekilirken ben ise gülümsemekle beraber acayip bir korku içerisindeydim.hiç bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum açıkçası.başıma ne geleceğini bilememek oldukça ürküttü beni.ameliyathane kapısında vedalaştıktan sonra işte içerideydim.özel bir hastanede doğum yaptığım için ameliyathanede yalnız ben vardım hasta olarak.yanımda ise 5-6 kişilik bir grup beni doğuma hazırlamaya başladılar.ve dedikleri gibi gerçekten içerisi buz gibiydi.tabi bunda korkunun payı da büyük.bebeğimin doğum anını görmek istediğimden dolayı spinal anestezi istedim.sırtımdan vurulan incecik bir iğneyle anında parmak uçlarımda ısınmaya başladım.anestezi uzmanımın yaptığı bazı testler sonucu uyuşmaya başladığım kanıtlanmış oldu.ve işte sonunda beklenen adam yani doktorum ahmet bey geldi.onun gelmesiyle rahatlarım sanmıştım ama maalesef heyecanım daha da arttı.bu arada önümdeki perdeden tabiki bana o an neler yapıldığını anlayamıyordum.ben de başımdaki anestezistle konuşmaya başladım.kadının birkaç cümleden sonra "operasyonunuz başladı,farkında mısınız?" demesi beni daha da heyecanlandırdı.sanki kalbim yerinden çıkacaktı.işte çok az kalmıştı oğlumun sesini duymama.göğüs bölgeme uyguladıkları basınçla birlikte karnımda bir boşluk oluştu ve işte o an,o ses :) zaten çıktığı gibi doktorum gösterdi bebeğimi.inanamadım,o an tarif edilemeyecek kadar karışık,güzel,heyecan doluydu.kaşımın,gözümün kara olması sebebiyle esmer bir çocuk beklerken kar gibi bembeyaz bir surat gördüm karşımda.bu an kelimelerle ifade edilecek gibi değildi,şimdi yazarken bile yazacak uygun kelime yok inanın.bebek hemşiremiz oğlumu hemen alıp yüzünü,burnunu temizledi.bir takım ilaçlar yaptı ve tekrar öpmem için yanağıma dayadı.ve sonra kıyafetlerini giydirip dışarıda heyecanla bekleşen bizimkilere götürdü.biz ise içeride kalıp dikiş işlemlerine devam ettik.ettik derken tabiki ben kurbanlık koyun gibi yatıp bekledim :) beni dikerlerken referandum muhabbeti yapmaları da cabasıydı.şimdilik doğum yazıma burada son veriyorum.daha yazacak birçok şey var.ama size tavsiyem hiç kimsenin doğum hikayesini dinlemeyin ve de okumayın.çünkü herkes birbirinden farklı ve herkesin hikayesi başka...yeniden görüşmek üzere...

6 yorum:

La Loba dedi ki...

Okurken ben heyecanlandım ve içimi huzur kapladı. Henüz doğum yapmadım ama heyecanını hissettim buradan. Hayırlısıyla, sağlıkla büyütürsün inşallah. Hep mutlu olun ve bizi habersiz bırakma sakın :)

tarçın dedi ki...

cnm çok sağol.senin de işlerin yolunda gitsin inşallah.fazla zorlama her şey olacağına varır beybi :)

yass dedi ki...

:))) tebrık edıyorummm cok coook

Unknown dedi ki...

Gözün aydın canım!Allah analaı babalı sağlıkla büyütmek nasip etsin!Uff yaa ben de doğum yaklaştıkça korkuyorum!Nerede yaptın doğumunu?

tarçın dedi ki...

evet canım seninki de yaklaşıyor dimi biliyorum aklımdasın.Allah kolaylığını versin inşallah.ben samsun medical parkta yaptım.doğumla ilgili sormak istediğin bir şey olursa ben her zaman buradayım sevgiler cnm :)

Nazpek dedi ki...

Tebrikler
Allah analı babalı büyütsün,sağlıkla aydınlık yarınlara yürüsün